De instantie legde uit dat men over het benodigde bedrag moet beschikken op basis van de persoonlijke omstandigheden, en stelde dit vast op drie tot zes maanden aan vaste lasten.
Het is altijd raadzaam om contant geld achter de hand te hebben voor het geval er problemen ontstaan met kaartbetalingen, voor onvoorziene omstandigheden of onverwachte uitgaven, of in scenario’s waarin de beroemde “corralito” wordt ingesteld, zodat u geen beroep hoeft te doen op financiering door derden.
De Banco maakt in dit verband af en toe van de gelegenheid gebruik om burgers te adviseren over het aanleggen van een geldreserve om deze onvoorziene omstandigheden het hoofd te bieden. De instantie ontkent overigens dat er een bepaald bedrag aan contant geld voor noodgevallen in huis moet worden bewaard en heeft de gevolgen van het ontbreken daarvan uiteengezet.
“Het ontbreken van een noodfonds kan ertoe leiden dat we mogelijke langetermijninvesteringen, zoals aandelen of beleggingsfondsen, moeten verkopen om ze om te zetten in liquide middelen. Bovendien kan het gebeuren dat de markten op dat moment niet gunstig zijn en dat we tegen een lagere prijs of zelfs met verlies moeten verkopen”. Daarom werd aanbevolen om contant geld achter de hand te houden voor alle soorten uitgaven.
Door dat geld opzij te zetten, kunnen burgers hun toevlucht nemen tot andere, “duurdere middelen, zoals schulden maken en een lening aangaan, of betalen met een creditcard”. Schulden maken wanneer de economie niet in de beste staat verkeert, is evenmin een aanbevolen optie volgens de BdE, aangezien de rente “onze vaste lasten zou verhogen op een moment dat we dat het minst kunnen”.
Het bedrag dat we volgens de instantie voor dit soort onvoorziene uitgaven zouden moeten sparen, zou tussen drie en zes maanden vaste lasten moeten bedragen. Dit geld moet voldoende zijn om de basisuitgaven of eerste levensbehoeften te dekken. Hieronder vallen bijvoorbeeld een defect in huis, extra kosten bij de tandarts of het vervangen van een lekke band van de auto.
