Het Hooggerechtshof van Asturië concludeert dat deze aandoening hem niet belet om alle werkzaamheden uit te voeren. De man, die in een jaar tijd drie keer is geopereerd, blijft werken in zijn kiosk.
Een loterijverkoper uit Asturië heeft de laatste rechtszaak verloren in zijn poging om een volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering te krijgen. De man, die lijdt aan de gevolgen van een ernstige darmziekte en beweert om de twee uur naar het toilet te moeten, heeft het Hooggerechtshof van Asturië (TSJ) er niet van kunnen overtuigen dat zijn toestand hem belet om enig beroep uit te oefenen.
Volgens infoemplea2 onderging de werknemer, die loten verkoopt in een kleine kiosk zonder eigen toilet, in acht maanden tijd drie operaties vanwege een gecompliceerde diverticulitis. Eerst onderging hij een laparoscopische sigmoïdectomie, daarna een colostomie na een peritonitis en ten slotte de chirurgische sluiting daarvan.
Hoewel de medische evolutie volgens de ziekenhuisrapporten “gunstig” was, beweert de eiser dat hij sindsdien lijdt aan chronische asthenie, tenesmus (een constant gevoel van onvolledige ontlasting) en dringende stoelgang, waardoor hij om de paar uur dringend naar het toilet moet. Volgens hem verhinderen deze aandoeningen hem om zijn werk als loterijverkoper normaal uit te oefenen.
De sociale zekerheid en de rechter keerden hem de rug toe
Ondanks het aandringen van de eiser weigerde het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid (INSS) in eerste instantie een volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering. De man ging in beroep, maar zowel de sociale rechtbank als nu het Hooggerechtshof van Asturië hebben zijn argumenten afgewezen.
De rechters erkennen de beperkingen van de werknemer, maar concluderen dat deze niet ernstig genoeg zijn om hem te beletten enig beroep of ambacht uit te oefenen, wat een noodzakelijke voorwaarde is voor het verkrijgen van een volledige uitkering. In het vonnis wordt zelfs benadrukt dat zijn situatie “alleen onverenigbaar zou zijn met werkzaamheden die onmiddellijke toegang tot een toilet onmogelijk maken”, maar niet met banen waarin aan deze behoefte kan worden voldaan.
In zijn uitspraak benadrukt het hof dat volledige arbeidsongeschiktheid voorbehouden is aan gevallen waarin de werknemer geen enkele beroepsactiviteit kan uitoefenen zonder onevenredige eisen of risico’s voor zijn gezondheid. In dit geval zou het volgens het hof voldoende zijn dat de werkomgeving regelmatige toegang tot het toilet garandeert.
Een zeer selectieve uitkering
Deze zaak heeft de enorme moeilijkheden aan het licht gebracht waarmee mensen worden geconfronteerd die een uitkering wegens volledige blijvende arbeidsongeschiktheid aanvragen, een uitkering die alleen is voorbehouden aan werknemers die geen enkele beroepsactiviteit kunnen uitoefenen onder normale omstandigheden zonder dat dit een risico voor hun gezondheid of een onevenredige inspanning met zich meebrengt.
In dit verband onderscheidt de wet vier graden van arbeidsongeschiktheid, elk met verschillende vereisten en uitkeringen: gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid houdt een vermindering van de arbeidsprestaties in zonder dat het de gebruikelijke werkzaamheden verhindert, terwijl volledige arbeidsongeschiktheid het onmogelijk maakt om het huidige beroep voort te zetten, maar andere activiteiten wel mogelijk maakt; volledige arbeidsongeschiktheid vereist dat de werknemer geen enkele vorm van werk kan verrichten, en ernstige invaliditeit houdt bovendien de noodzaak van hulp bij basisactiviteiten van het dagelijks leven in. In deze context voldoet het verzoek van de Asturische verkoper niet aan de strengste criteria die, met alle respect, door de huidige regelgeving worden gesteld.
Desondanks raden deskundigen mensen in soortgelijke situaties aan om alle benodigde medische documentatie, waaronder klinische tests, ziekenhuisrapporten en functionele beoordelingen, te verzamelen voordat zij de administratieve procedure bij het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid starten. Daarna moeten zij zich laten beoordelen door de medische commissie, die zal bepalen of er al dan niet sprake is van relevante beperkingen.
Als de aanvraag wordt afgewezen, is de volgende stap het indienen van een beroep bij de rechterlijke instantie, eerst bij de sociale rechtbank en vervolgens bij de bevoegde hogere rechtbank. Hoewel de procedure lang kan duren en geen gunstige uitkomst garandeert, kan het beschikken over solide rapporten en passend juridisch advies het verschil maken in de uiteindelijke beslissing.
