Een lokaas dat aspecten van het leven op de bodem van de zee onthulde.
Factoren zoals druk, temperaturen, gebrek aan onderzoek of gebrek aan licht maken het voor wetenschappers en mariene biologen een hele uitdaging om te weten hoe het leven op de bodem van de zee eruitziet.
Een ietwat ongebruikelijk aas
In deze context hebben Chinese wetenschappers met succes een koeienkarkas op meer dan 1500 meter diepte in de Zuid-Chinese Zee gegooid. Het doel was om het zoogdier als aas te gebruiken om andere onbekende soorten te bestuderen.
De koe, uitgerust met camera’s, was de laatste optie. Het idee van de wetenschappers was om een walviskarkas te gooien, een soort die vaker voorkomt in de zee en een aantrekkelijker aas is voor andere zeeroofdieren, maar vanwege het gewicht en het gebrek aan exemplaren werd uiteindelijk gekozen voor een koe.
Het aas werd uitgezet op een continentale helling in de buurt van het eiland Hainan en wat er werd gefilmd, verraste de wetenschappers.
De slaaphaai: een schuwe soort
De wetenschappers slaagden in hun opzet en filmden maar liefst acht exemplaren van een veel voorkomende maar schuwe haaiensoort. De slaaphaai van de Stille Oceaan is een relatief veel voorkomende soort, maar moeilijk te spotten. Zeker als we bedenken dat hij nog nooit in dit deel van de oceaan was gezien.
In de video laten de haaien hun schuwe karakter zien en ‘staan ze in de rij’ om hun tanden in het aas te zetten. “Dit gedrag suggereert dat de voedselprioriteit wordt bepaald door de intensiteit van de individuele concurrentie, zelfs in diepwateromgevingen”, aldus de auteur van de studie.
Wat doen die haaien daar?
De studie concludeert dat de aanwezigheid van deze soort op deze diepte impliceert dat er grote vissen moeten zijn die als voedsel voor de haaien kunnen dienen.
De video onthulde dat deze haaien, die verwant zijn aan Groenlandse haaien, parasieten in de vorm van copepoden hadden, hoewel het niet mogelijk was om deze precies te identificeren. Er wordt aangenomen dat slaaphaaien de voorkeur geven aan koudere wateren, en hun aanwezigheid in gebieden als de Salomonseilanden en Palau markeert hun meest zuidelijke waarneming tot nu toe.
Na deze nieuwe waarneming is de centrale vraag of deze haaien altijd al in het zuiden hebben geleefd en we ze gewoon niet hadden opgemerkt, of dat de klimaatverandering hun gewoonten verandert en nieuwe habitats creëert.
De recente ontdekking van slaaphaaien in het zuidwesten van de Zuid-Chinese Zee heeft onderzoekers ertoe aangezet hun kennis over deze populatie in twijfel te trekken. Volgens Tian, de auteur van de studie, zijn deze haaien weliswaar ook in de diepe wateren van de Noordelijke Stille Oceaan aangetroffen, maar hun terugkerende verschijning in nieuwe gebieden suggereert dat het onderzoek naar hun verspreiding nog beperkt is.
